21/5/17

    

       Plantas culinarias



-MENTA:  se utiliza aceite esencial de menta como estimulante, energizante emocional y como descongestionante, digestivo y refrescante. Es indicada para aliviar la acidez estomacal, disminuye los dolores y convulsiones y es bueno para combatir náuseas y mareos.

Resultado de imagen de menta planta

-OREGANO: El orégano sirve como estimulante del estómago y está indicado cuando hay pérdida del apetito. Igualmente, escarminativo, antiespasmódico, expectorante (especialmente en los casos crónicos de bronquios y en el asma). Antiséptico, diurético y sudorífico, ayudando a eliminar las toxinas del organismo.  

Resultado de imagen de oregano



-ROMERO: El romero ha sido aclamado desde la antigüedad por sus propiedades medicinales. Se ha utilizado tradicionalmente para  ayudar a aliviar el dolor muscular, mejorar la memoria, estimular el sistema inmunológico y circulatorio, y promover el crecimiento del cabello.
Resultado de imagen de romero

toda esta información fue sacada de Internet

Gracias por su atención =) 

13/6/14

La mecánica del corazón

     Este libro fue publicado en 2009 por la editorial Mondadori, lo escribió Mathias Malzieu y lo ilustró Benjamin Lacombe.

     El día más frío de la historia en Edimburgo nació un niño que se llamaba Jack. Nació con el corazón congelado así que la doctora se lo cambió por un reloj de madera. Un corazón artificial del que dependía su vida. Un día que salió a la calle escuchó cantar a una niña y se enamoró de ella. Preguntó por ella a la gente pero nadie sabia nada. hasta que habló con unas chicas que le dijeron que la niña era andaluza, se llamaba Miss Acacia y que a lo mejor estudiaba en el colegio. Jack le preguntó a Madeleine si podia estudiar en el colegio y ella le dijo que si pero que tenia que seguir tres normas para no morir:

1- NO TOQUES LAS AGUJAS DE TU CORAZÓN.
2- DOMINA TU CÓLERA.
3- NO TE ENAMORAS JAMAS.

     Jack debía seguir esas normas para que su corazón siguiera funcionando, pero el ya estaba enamorado de la paqueña cantante. Empezo a ir a la escuela pero la niña no estaba alli, en vez de a ella conoce a un niño llamado Joe que tambien esta enamorado de Miss Acacia. Jack le pregunta si sabe donde esta, pero el le dice que no le vuelva a hablar de ella y le amenaza con arrancarle el corazon. Cuando por fin llegan los ultimos dias de curso Jack se atreve a preguntarle a Joe por la pequeña cantante. Joe se enfada y se empieza a pelear con Jack. Cuando terminan las clases se va a su casa. Una vez allí ve que por la colina suben Joe y su madre con la policía. Jack le dice a Madeleine que quiere encontrar a la pequeña cantante. Ella no quería que la policía le encontrara, así que le dijo que podría irse a buscar a la pequeña cantante. Empezaron a hacer la maleta. Cuando ya la tenían terminada Jack salió por la puerta, monto en el carruaje y empezó su viaje hacia Andalucía en busca de Miss Acacia. Allí vivirá todo tipo de aventuras mientras va en busca del amor. Y ya no os puedo contar mas. Para saber lo que le pasa a Jack en Andalucía tendréis que leer el libro que podréis coger prestado en la Biblioteca Municipal de Monte Alto
.

     
    
    

A marabillosa mediciña de George

A avoa de George é unha vella que sempre lle está regañando e dicíndolle o que ten que facer.
Un día os pais de George teñen que marchar e deixan a George a cargo da señora, unha gran responsabilidade porque ten que darlle o xarope ás horas que lle toca e non esquecerse ningunha vez. Pero George prefire facer a súa  propia mediciña para que a vella lle deixe facer máis cousas e sexa máis boa con el así que se pon mans á obra pero...Algo pasou! A vella enpezou a medrar e a medrar e a medrar fíxose tan grande que atravesou o teito e xa non vos conto o que pasou cando chegaron os pais de George...

Este libro é de  Roahl Dahl. A min gustoume moito e volo recomendo moito, o podedes encontrar na biblioteca municipal.

 

Clara non para

Autor: Braulio Llamero
TItulo: Clara non para
numero de pag: 64

Sinopsis: Clara é unha enana total e non para quieta nin un segundo: aprieta os botóns da tele, tira as figuritas da avoa e, cando lle poñen música, non deixa de bailar. A súa irmá di que é como unha bulebule, unha escavadora e un terremoto, aínda que as dúas xuntas se divirten unha barbaridade.E se queredes sabelo resto lédelo esta chulisimo e é moi fácil de leer.



Deixovos ata unha foto.

12/6/14

A peripecia de Roi

                                                         A peripecia de Roi

                 
                         ¿Quién le iba a decir a Roi que una tarde aparentemente divertida en la feria iba a ser el principio de una peripecia total por las alturas? Ocho globos de helio y la ligereza del cuerpo son los responsables de su paseo por esos mundos, tan llenos de cosas que no se pueden contar. Inexplicables porque superan los números; inexplicables porque a quien se le cuente no se lo creería.
                  FIDELIÑO O CARTEIRO




FIDELIÑO o carteiro é o encargado de repartilas cartas en Moitomellor.
Cada carta é un anaco de vida que pasa polas súas mans e que nos introduce no acontecer cotián da vila: as misteriosas facturas para a tenda de vídeos rexida por Hermenexildo, os anónimos amorosos que recibe Anuska, os aloumiños literarios enviados ó alcalde pola súa noiva neoiorquina.
En Moitomellor atopamos personaxes para tódolos gustos, cada un coa súa teima: ler cartas, viaxar, copiar vídeos ou descubrir namorados secretos. Pero todos buscan o mesmo, unha felicidade que só se consegue entendéndose cos demais.

Diario de greg dia de perros

autor: Jeff Kinney
numero de pag:225
titulo: Dia de perros

Sinopsis: Es un niño que queria dinero para comprase chocolatinas y un montón de cosas, y el padre de su mejor amigo Rouwli tiene un gimnasio y Greg y Rouwli le gastaron todo el dinero que tenia en comprar batidos chocolate y un montón de cosas, y luego lo tuvieron que pagar y no les gustó y consiguieron un trabajo cortando césped y se pusieron a ello y si queréis saber el resto leerlo.

Os lo recomiendo, está superchulo.

A banda sen futuro

Carlota intenta facer desaparecer todas as fotos nas que apareza ela durante o último periodo de tempo. Tamén os negativos. Esta nunha nova cidade e comeza o bacharelato, pero ela pensa que durante os tres primeiros meses no terça que ir, pero esta moi equivocada. Tamen vé nunha noticia do xornal que morreu Poch, o cantante do grupo dos Derribos Arias e La banda sin futuro. Ela recorta a foto do xornal e pegada no corcho da sua habitación. Este suceso o relaciona con todos os males que esta pasando.

O día seguinte comezan as clases e Carlota esta moi nerviosa. Non polo instituto, senón polos alumnos. Ela ten a cabeza rapada por culpa dun eccema da cabeza, e polo menos ata setembro o terá así. Vai sempre cun gorro ou cun pano, pero dalle vergoña presentarse os seus compañeiros desa forma. Discute coa sua nai porque di que ela esta enferma, pero a sáa nai oblígaa igual.

Xa fora a clase. Conta que todo o mundo se lle quedaba mirando e non acertou a facer nada. A súa nai recomendoulle que se lle preguntaban, non contestase. Unha compañeira, chamada Lidia, que tiña unha fermosa melena rubia preguntoulle se lle caera o pelo polo cancro. Ela non respondeu. O final da clase, a profesora de ximnasia díxolle que non faria falta que asistise a clase ata xaneiro. Carlota pensa que e o único bo que lle ocurrira nese tempo.

Conta que o peor do instituto e a hora do recreo. Unha vez, un compañeiro estivo a punto de quitarlle o pano, pero non o conseguiu. Ela sentase soa mentres os demáis van con amigos. Explica quen e o seu titor, o de inglés, o que chaman Míster Bean. Actúa como se os demais non saoubesen ingles e el e o unico. Encárgalles que o día seguinte traian un fragmento dunha canción que lles guste e que a traduzan.

31/5/14

o elefantiño

O elefantiño

Un elefante de peluche que só ten unha orella, porque non chegou a tea para facerlle a outra, vai contar a súa historia, marcada por este defecto pois non o puxeron á venda, agachándoo no almacén. Axúdanlle a contala os seus amigos:
Un peixe de goma, Pipo, que consegue que se bañe con alegría unha rapaza, Dulce, á que lle morreu a mai de cancro cando ela só tiña un ano, e agora vive soa co pai, Luís Suárez.
A pequena flor de metal que Dulce leva na lapela do abrigo, que viu cando nas vacacións de Semana Santa Dulce e o pai atoparon no parque unha cadela abandonada á que lle deron de comer. A rapaza púxolle nome: Bambán. Dulce foi pasar as vacacións onda os avós, a Muxía. A avoa escribiulle unha carta para Claudia, a mai morta.
O reloxo de pulso de Luís lémbralle que mañá ten que regalarlle un elefante Dulce, pois cumpre cinco anos.
A Lámpada do Almacén conta que é amiga do elefantiño triste, e tamén a dependenta Marina.
O Zapato Dereito de Luís testemuña que este foi comprar o elefante pero outro neno encaprichouse con el e cedeullo; no seu lugar, levou un golfiño. E que coñeceu a Marina, tan boa e atractiva, que vive soa.
O xenio da lámpada de Aladino concédelle tres desexos ao elefantiño, que lle pide: ir vivir á casa dun neno ou nena que o queira, que lle conceda a Marina o que ela desexe (un home para ser fose feliz, por certo) e un terceiro que non ten por qué dicir nese momento.
O Zapato Esquerdo sabe que cando o pai lle levou o golfiño, Dulce chorou porque quería un elefante.
O coche rosa levou a Luís á tenda da Coruña, onde o avaricioso dono, o señor Olveira, non lle pode vender o que non ten unha orella porque o levara Marina. Luís come só e triste.
Unha nube branca e algodonosa de día soleado ve a Bambán roubarlle o elefantiño se queredes saber máis teredes que ler o libro ue o encontraredes na biblio do cole.

O escritor é X. H. Rivadulla Corcón

O bebé máxico



Na rúa das tabernas na cidade vella da Coruña hai una pequena tenda de antigüedades. Mirando o escaparate estai una moza cun bebé en brazos, esa moza chamase María e a nai do bebe que ten en brazos. E un bebé moi fermoso e alegre que gústalle pararse na fiestra  da tenda de antigüedades en brazos da súa nai porque aínda non sabe camiñar. Sempre que pasan por alí esta desexoso de que en algún momento a súa nai entre a tenda e o deixe xogar con todas as cousas que alí dentro, pero el non sabe porque a súa nai nunca entra a tenda. Pásanse os días andando polas calles da Coruña esperando a que caiga a noite para poder volver ao albergue, o bebé e mais a súa nai son pobres porque o seu pai non o quere e os tíos da súa nai os botaron da súa casa. Un día María entra na tenda cando Ester  a muller que dirixe a tenda vaise un momento e a deixa soa, María entra e deixa ao seu bebé dentro e ela se marcha chorando. O cativo estai moi feliz porque pensa que a súa nai o deixou alí para que xogara con todas esas cousas, cando volve Ester e atopase ao neno alí ela non sabía que lles iban a pasar moitas cousas a ela e mais a súa familia. Se queredes saber qué e o que lles pasa a Ester ao seu marido Antonio, e aos seus fillos Toñito e Raquel teredes que ler o libro. O libro ten 116 paxinas e estai narrado dende o punto de vista do bebé cousa que a min me gustou moito e pareceume moi divertido. O seu autor e X. Henrique RivadullaCorcón". que naceu na Coruña no ano 1962 e estai ilustrado por Kiko da Silva que naceu en Vigo no ano 1979. A verdade e que o libro gustoume moito e moi fácil de ler e tampouco e moi longo. Unha das cousas que mais me gustou foi que o libro estaba narrado polo bebé e a verdade e que as veces resultaba un pouco gracioso a súa forma de ver a cousas. Aunque o principio o libro pode parecer que un pouco triste xa que nai e fillo son pobres e no momento no que o deixa na tenda pode resultar un pouco triste en parte porque o neno que o que conta a historia non sabe o que estai pasando a verdade e que non, despois diso na historia pasan cousas tanto boas como malas pero a verdade e que non paréceme un libro polo que chorar. En resumen o libro gustoume moito e pensó que e moi fácil de leer. Eu o atopei na biblioteca do cole pero como o curso se acaba xa non o poderedes coller, aunque pensó que o poderes atopar na municipal. O libro gustoume moito e volo recomendó.

30/5/14

A peripecia de Roi


Chegou o día mais esperado de Roi, a feria .Esperaba inquedo na súa casa preguntando cada 5 minutos á súa nai canto quedaba, ata que chegou a hora para ir de festa, nada máis entrar Roi empezou querer ir a todos os sitios: a noria, a montaña rusa, os postos de lanzar bolas etc. Despois de montar na maioría das atraccións quixo comprarse un globo de helio, primeiro lle comprou un, despois outro e outro así ata chegar aos oito, cando a nai se dou a volta despois de pagarlle os cartos ao vendedor Roi xa non estaba no seu sitio senón a dous metros do chan, a nai de Roi choraba aterrorizada como subía o seu fillo, o do posto de tiro e intentou alcanzalo pero como tiña trucado a escopeta non puido disparar aos globos.

Mentres subía, se encontrou: a un alpinista, a un piloto de globo aerostático que quería bater un record Guinness, a un piloto que pilotaba una avioneta vermella, un peixe voador, una tormenta unhas nubes con formas, a lúa, una nave espacial con un astronauta dentro, tamén se encontrou con moitas estrelas e unha lle dixo que fora onde un satélite, foi onde o satélite pero chegou tarde, pasou por Venus e por motos máis planetas ata que chegou a un burato negro.

O burato comía todo o que pasaba por diante Roi empezou a asustarse intentaba escapar pero non podía, o burato se acercaba e acercaba ata que........

Estaba na rúa de camiño a feira coa súa nai.

O autor é Carlos López aínda que non puíde atopar información sobre el.

O conto é bastante estraño aínda que me gustou, este libro o podedes atopar na bibliocaixa.